Птушка моцная, мабыць, крыламі,
Зьвер – інстынктам за дваіх...
Моцны я – сябрамі мілымі
І малітвамі за іх.
Разьляцеліся па сьвеце…
А – ці ўбачымся?.. калі?..
Падрастаюць нашы дзеці,
Кім нядаўна мы былі.
Хто якімі жыве ідэаламі?..
У груповак якіх на чале?..
Ў асабістым жыцьці – ці удала ўсё?..
Ці заўсёды ёсьць хлеб на стале?..
Нехта, мабыць, падаўся ў камэрцыю,
Іншы нехта даўно за мяжой...
Нехта, слабы, плыве па інэрцыі…
Я ж за ўсіх вас хварэю душой!..
|
|
